“Πάμε αλλιώς” το μήνυμα των “53” στην κυβέρνηση
Σκληρή κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης, στη λειτουργία του κόμματος, αλλά και σε φαινόμενα αλαζονείας και προσωπικές στρατηγικές ασκεί με κείμενο-πλατφόρμα, η «Κίνηση των 53» του ΣΥΡΙΖΑ.
«Πάμε αλλιώς» είναι το κεντρικό σύνθημα του πολυσέλιδου κειμένου, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί εναλλακτικό κείμενο πολιτικής, ενώ απευθύνουν με νόημα προειδοποίηση ότι «οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι προϋπόθεση της πειθαρχίας στο όποιο συλλογικό σχέδιο».
«Η πορεία προς την έξοδο από τα μνημόνια δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Οι συνεχείς αξιολογήσεις, οι πιέσεις που ασκούνται με προφανή σκοπό να εκθέσουν την κυβέρνηση της αριστεράς στα λαϊκά στρώματα είναι ακόμα μπροστά μας» σημειώνουν με νόημα οι «53» και τάσσονται υπέρ της αναδιανομής υπέρ των φτωχών και σε βάρος των πλουσίων, κάνοντας λόγο για νομοθετική υπεράσπιση και κατοχύρωση της πρώτης κατοικίας για τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Real.gr.
Η Κίνηση των «53», μεταξύ άλλων χαρακτηρίζει ως αρνητικό παράδειγμα της κυβερνητικής πολιτικής την «αμηχανία μπροστά στις απαιτήσεις της ηγεσίας της εκκλησίας, καθώς όχι απλώς η κυβέρνηση εμφανίζεται διστακτική στο θέμα του χωρισμού Κράτους- Εκκλησίας, αλλά «έχει ανεχθεί από την ηγεσία της εκκλησίας να παρεμβαίνει ακόμα και στο ποιος θα είναι ο αρμόδιος υπουργός».
Ασκεί επίσης οξύτατη κριτική στο προσφυγικό ζητώντας μεταξύ άλλων την κατάργηση της κράτησης για όλους και όλες του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού εκτός από περιπτώσεις που αποδεδειγμένα έχουν σοβαρή παραβατική συμπεριφορά.
Λαμβάνει σοβαρές αποστάσεις στο θέμα της διαφθοράς- διαπλοκής τονίζοντας ότι αυτό «δεν επιτρέπεται να εξαντλείται στη ρομφαία της κάθαρσης» και υπογραμμίζει ότι «δεν μπορούμε να ξεχνάμε ούτε το «βρώμικο» ’89 στην Ελλάδα, ούτε την επιχείρηση «καθαρά χέρια» στην Ιταλία. Το κύριο ζήτημα είναι η δική μας “εξουσία” να αντισταθεί στη διαφθορά και τη διαπλοκή που απειλεί κάθε κυβέρνηση».
Εκφράζει διαφωνίες με την εξωτερική πολιτική, τονίζοντας ότι σήμερα είναι υπερώριμη η ανάγκη για μια σοβαρή εσωκομματική συζήτηση για το Κυπριακό και συνολικά για την εξωτερική πολιτική.
