Ανοιχτή επιστολή Τσίπρα στους Γερμανούς μέσω της εφημερίδας Handelsblatt

Με μια μακροσκελή ανοιχτή επιστολή, η οποία δημοσιεύεται στην Γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, επιδιώκει να επικοινωνήσει με τη Γερμανική κοινή γνώμη, πραγματοποιώντας ταυτόχρονα μια ιστορική αναδρομή όσων συνέβησαν στη χώρα μας από το 2010 και μετά.

Στην επιστολή αυτή τονίζεται πως το πρόβλημα για τη χώρα μας διογκώθηκε από τη στιγμή που συνάφθηκε το μεγαλύτερο δάνειο που έχει δοθεί ποτέ, όχι γιατί τα χρήματα της δανειακής σύμβασης ήταν λίγα, αλλά γιατί, « μας δώσατε περισσότερα χρήματα απ’ ότι έπρεπε και απ’ ότι δικαιούμαστε να δεχθούμε».

Ο κ. Τσίπρας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και ότι η μελλοντική κυβέρνηση του θα νοικοκυρέψει το κράτος με ισοσκελισμένους προυπολογισμούς.

Ολόκληρη η επιστολή Τσίπρα:

Αγαπητοί αναγνώστες της Χάντλεσμπλαντ, γνωρίζω εκ των προτέρων ότι οι περισσότεροι από εσάς θα έχουν ήδη σχηματίσει άποψη για το τι θα διαβάσουν σε τούτο το άρθρο. Σας  καλώ, ωστόσο, να το διαβάσετε χωρίς προκαταλήψεις. Οι προκαταλήψεις δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος, πόσο δε μάλλον σε μια περίοδο όπου η οικονομική κρίση τις ενισχύει, εκτρέφοντας την μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, τον σκοταδισμό, την ίδια την βία.

Με τη σημερινή μου ανοιχτή επιστολή επιθυμώ να σας καταθέσω μια διαφορετική αφήγηση από όσα γνωρίζετε, για όσα έγιναν για την Ελλάδα από το 2010 και μετά. Και κυρίως επιθυμώ να καταθέσω με ειλικρίνεια αυτό που προτείνει και επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν στις 26 του Γενάρη είναι η εκλεγμένη κυβέρνηση των Ελλήνων.

Το 2010 το ελληνικό κράτος έπαψε να μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος του. Δυστυχώς η επίσημη Ευρώπη αποφάσισε να προσποιηθεί ότι αυτό το πρόβλημα μπορούσε να ξεπεραστεί με το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία υπό τον όρο δημοσιονομικών μέτρων που, με μαθηματική ακρίβεια, θα συρρίκνωναν το εθνικό εισόδημα από το οποίο θα έπρεπε να αποπληρωθούν τόσο τα νέα όσο και τα παλαιότερα δάνεια. Ένα πρόβλημα χρεοκοπίας αντιμετωπίστηκε σαν να ήταν πρόβλημα ρευστότητας. Υιοθετήθηκε, με άλλα λόγια, η νοοτροπία του κακού τραπεζίτη ο οποίος, αντί να παραδεχθεί ότι δάνειο που παρείχε σε πτωχευμένη εταιρεία «έσκασε», την δανείζει κι άλλα ποσά προσποιούμενος ότι τα παλαιά δάνεια παραμένουν εξυπηρετούμενα και επεκτείνοντας την χρεοκοπία στο διηνεκές.

Δεν χρειαζόταν παρά κοινός νους για να δει κανείς ότι η εφαρμογή του δόγματος «extend and pretend» («επέκτεινε και προσποιήσου») στην περίπτωση της χώρας μου θα κατέληγε σε τραγωδία. Ότι αντί για την σταθεροποίηση της Ελλάδας έστηνε μια αυτοτροφοδοτούμενη κρίση που υπονομεύει τα θεμέλια της Ενωμένης Ευρώπης. Το κόμμα μας, και εγώ ο ίδιος, διαφωνήσαμε με την δανειακή συμφωνία του Μαΐου του 2010 όχι γιατί η Γερμανία και οι λοιποί εταίροι μας δεν μας έδωσαν αρκετά χρήματα αλλά γιατί μας δώσατε πολύ περισσότερα χρήματα απ’ ότι έπρεπε, κι απ’ ότι είχαμε δικαίωμα να δεχθούμε. Χρήματα τα οποία ούτε θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό, καθώς έπεσαν στην μαύρη τρύπα του χρέους, ούτε και θα σταματούσαν την συνεχή διόγκωση του δημόσιου χρέους το οποίο οι εταίροι μας θα αναγκάζονταν να μετακυλύουν στο διηνεκές με μεγάλο κόστος για τους πολίτες τους. Και αυτή την αλήθεια την ήξεραν καλά οι Γερμανικές κυβερνήσεις και δε σας την φανέρωσαν ποτέ.

Πράγματι, δεν πέρασε ένας χρόνος και, από το 2011, οι προβλέψεις μας επαληθεύτηκαν. Ο συνδυασμός τεράστιων νέων δανείων και σκληρών περικοπών όχι μόνο απέτυχε να δαμάσει το χρέος αλλά παράλληλα τιμώρησε τους πιο αδύναμους συμπολίτες μου, μετατρέποντας μετρημένους ανθρώπους με δουλειές και σπίτια σε άστεγους ανέργους που έχασαν, πάνω από όλα, την αξιοπρέπειά τους. Η κατάρρευση των εισοδημάτων οδήγησε στην χρεοκοπία χιλιάδες επιχειρήσεις αυξάνοντας έτσι την ολιγοπωλιακή ισχύ των εταιρειών που επιβίωσαν. Έτσι, οι τιμές μειώνονταν λιγότερο απ’ ότι τα εισοδήματα ενώ τα χρέη, ιδιωτικά και δημόσια, αυξάνονταν. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, όπου το έλλειμμα ελπίδας ξεπέρασε όλα τα άλλα ελλείμματα, δεν πέρασε πολύς καιρός πριν εκκολαφθεί το «αυγό του φιδιού» - οι νεοναζί που άρχισαν να περιπολούν τις γειτονιές σπέρνοντας το μίσος.

Παρά την οφθαλμοφανή αποτυχία της, η λογική της «προσποίησης και επέκτασης» εφαρμόζεται συστηματικά και σήμερα. Η δεύτερη δανειακή συμφωνία, του 2012, φόρτωσε κι άλλο ένα τεράστιο ποσό χρέους στους ισχνούς ώμους του ελληνικού κράτους, «κούρεψε» τα ασφαλιστικά ταμεία, έδωσε νέο έναυσμα στην ύφεση, και χρηματοδοτεί μια νέα κλεπτοκρατία με τα δανεικά των εταίρων μας.

Σοβαροί σχολιαστές μιλούσαν τον τελευταίο καιρό για σταθεροποίηση, ακόμα και ανάπτυξη, της χώρας μου «αποδεικνύοντας» έτσι ότι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές τελικά απέδωσαν. Καμία σοβαρή ανάλυση δεν υποστηρίζει αυτή την εικονική «πραγματικότητα». Η πρόσφατη αύξηση του πραγματικού εθνικού εισοδήματος κατά 0,7% σηματοδοτεί όχι το τέλος της ύφεσης αλλά την συνέχισή της, καθώς επετεύχθη σε περίοδο πληθωρισμού ίσου με -1,8% - το οποίο σημαίνει ότι, σε ευρώ, το εθνικό εισόδημα συνέχισε να μειώνεται (απλά μειώνεται λιγότερο απ’ ότι οι μέσες τιμές) την ώρα που τα χρέη αυξάνονται. Αυτή η προσπάθεια επιστράτευσης των «Greek Statistic», για να φανεί ότι η πολιτική της τρόικας αποδίδει στην Ελλάδα, είναι προσβλητική για όλους τους ευρωπαίους που δικαιούνται επί τέλους την αλήθεια. 

Και η αλήθεια είναι πως το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί όσο η ελληνική κοινωνική οικονομία τελεί υπό καθεστώς συνεχούς δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού (fiscal waterboarding). Η εμμονή σε αυτές τις αδιέξοδες, μισανθρωπικές πολιτικές, στην άρνηση της απλής αριθμητικής, κοστίζει στον γερμανό φορολογούμενο πολλά, την ώρα που καταδικάζει έναν περήφανο λαό στην αναξιοπρέπεια. Και το χειρότερο: Με αυτό τον τρόπο οι έλληνες στρέφονται εναντίον των γερμανών, οι γερμανοί εναντίον των ελλήνων, και η ιδέα μιας δημοκρατικής Ενωμένης Ευρώπης πλήττεται βάναυσα.

Η Γερμανία, και ιδίως ο σκληρά εργαζόμενος γερμανός φορολογούμενος, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο ισχύει. Στόχος μας δεν είναι η σύγκρουση με τους εταίρους μας. Στόχος μας δεν είναι περισσότερα δάνεια ή το δικαίωμα σε νέα ελλείμματα. Στόχος μας είναι η σταθεροποίηση, οι πρωτογενώς ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και, βεβαίως, να σταματήσει η αφαίμαξη των φορολογούμενων που προκαλεί τέσσερα χρόνια τώρα μια μη εφαρμόσιμη δανειακή συμφωνία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Γερμανία. Θα απαιτήσουμε το τέλος του δόγματος «επέκτεινε και προσποιήσου» όχι εναντίον των γερμανών πολιτών αλλά προς όφελος όλων μας.

Γνωρίζω αγαπητοί αναγνώστες ότι πίσω από τις απαιτήσεις για «πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων» κρύβεται η αγωνία ότι «αν αφήσουμε τους έλληνες να κάνουν ότι θέλουν θα κάνουν πάλι τα ίδια». Κατανοώ αυτή την αγωνία. Όμως δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που έστησε το καθεστώς της διαπλοκής και της κλεπτοκρατίας στην πατρίδα μου, η οποία τώρα δήθεν κόπτεται για τήρηση των «συμφωνηθέντων» και για μεταρρυθμίσεις, εφόσον βέβαια αυτές δεν την αγγίζουν καθόλου, όπως συνέβη τα τέσσερα τελευταία χρόνια με τις μεταρρυθμίσεις της τρόικα και της κυβέρνησης Σαμαρά . Εμείς είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με αυτό το καθεστώς προκειμένου να προωθήσουμε σαρωτικές μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του κράτους, στη δημόσια διοίκηση για διαφάνεια, αξιοκρατία, φορολογική δικαιοσύνη, πάταξη του μαύρου χρήματος. Αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα θέσουμε στην κρίση των πολιτών μας στις επερχόμενες εκλογές.

Στόχος μας είναι, στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, μια Νέα Συμφωνία για όλη την Ευρωζώνη εντός της οποίας να μπορεί και ο δικός μας λαός να αναπνεύσει, να δημιουργήσει, να ζει με αξιοπρέπεια. Με χρέος κοινωνικά βιώσιμο. Με χρηματοδότηση της ανάπτυξης, που είναι η μόνη διέξοδος από τη κρίση σε αντίθεση με την αποτυχημένη συνταγή της λιτότητας που ανακυκλώνει την ύφεση. Με ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Με περισσότερη Αλληλεγγύη και Δημοκρατία.

Στις 25 Ιανουαρίου στην Ελλάδα, γεννιέται μια ευκαιρία για την Ευρώπη. Ας μην την χάσουμε.