Συντάξεις χηρείας: νέα διαμαρτυρία για κατάργηση των ορίων ηλικίας (βίντεο)

Της Φωτεινής Νάσσου

Το δικαίωμα τους στην αξιοπρέπεια ζητούν οι χήρες του Συλλόγου «Αξία», που συγκεντρώθηκαν στο Υπουργείο εργασίας, για να βροντοφωνάξουν πως δεν τα βγάζουν πέρα ούτε στα βασικά.

Η Πρόεδρος του Συλλόγου, Λαμπρινή Σαμαρά, λέει χαρακτηριστικά «ο θάνατος δεν έχει ώρα, δεν έχει επιλογή. Δεν μας χτυπάει την πόρτα να μας πει πότε θα πεθάνει ο άνθρωπος μας και να μείνει ο άλλος πίσω με μικρά παιδιά. Οι συντάξεις ξεκινούν από 350 ευρώ. Ας μας πει ένας οικονομολόγος πως θα βγάλουμε τη ζωή μας πέρα και να είμαστε και συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Θα χάσουμε τα σπίτια μας θα μείνουμε στον δρόμο».

Οι χήρες που είναι μεταξύ 52 με 55 ετών ή και μικρότερης ηλικίας λαμβάνουν μόνο για τρία χρόνια την μισή σύνταξη του θανόντος, για να εισπράξουν ξανά το ποσό, όταν συμπληρώσουν τα 67 τους έτη. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα που θέτουν, πως θα ζήσουν στο μεσοδιάστημα των δέκα και πλέον χρόνων;

Η Αντιπρόεδρος του Συλλόγου «Αξία», Καλλιόπη Δεληγιάννη λέει χαρακτηριστικά «η μοίρα με χτύπησε αλύπητα, έχασα τον σύζυγο μου, το στήριγμα της οικογένειας μου, έχω δυο αγόρια και έρχεται η Πολιτεία και με χτυπάει ξανά. Μας αφήνει χωρίς εισόδημα. Είμαι κάτω των 52 ετών και παίρνω σύνταξη για τρία χρόνια μόνο. Ο άνδρας μου δούλευε οδηγός νταλίκας, ατέλειωτες ώρες για να μην λείψει τίποτα στην οικογένεια. Πλήρωνε 1000 τον μήνα και τώρα εγώ καλούμαι να ζήσω με 350 ευρώ».

Όμως κι αυτή η σύνταξη του 50% του θανόντος δεν φτάνει, ιδίως όταν η οικογένεια έχει παιδιά κάτω των 18 ετών. Έτσι, βασικό αίτημα αυτών που έμειναν πίσω, είναι η επαναφορά του 70% της σύνταξης του εκλιπόντος, για να μπορέσουν να… «γλιτώσουν από τον Καιάδα», όπως λένε χαρακτηριστικά.

Η Διονυσία Παπαχριστοπούλου, μέλος του Συλλόγου «Αξία», αναφέρει «έχασα τον σύζυγό μου πριν δυο χρόνια, ζω με 350 ευρώ, το ψυγείο μου είναι άδειο. Έχω ρύθμιση στην ΔΕΗ, παντού ρυθμίσεις, δεν σηκώνω το τηλέφωνο παίρνουν οι τράπεζες, δεν μπορώ ούτε τα καθημερινά να καλύψω. Το καταλαβαίνει η κυβέρνηση; Δεν μπορούμε να ζήσουμε».

Οι γυναίκες, που δηλώνουν αποφασισμένες να παραμείνουν έξω από το Υπουργείο Εργασίας όσες ημέρες χρειαστεί, τονίζουν ότι δεν «θα δεχτούν άλλες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις» και ζητούν να δοθούν από τους κυβερνώντες «άμεσες λύσεις εδώ και τώρα».