“Μουσειακό είδος” οι έλεγχοι στις λίστες εμβασμάτων
Του Νίκου Ρογκάκου
Η εγκύκλιος του Διοικητή της ΑΑΔΕ, που αφορά στα συμπληρωματικά στοιχεία τα οποία έρχονται σε γνώση των ελεγκτικών Αρχών και δίνουν τη δυνατότητα επέκτασης της παραγραφής στα 10 έτη αντί των 5 ετών, ουσιαστικά ρίχνει τίτλους τέλους στη λίστα των εμβασμάτων.
Η εγκύκλιος έρχεται να εφαρμόσει την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, που λέει πολύ απλά ότι δεν αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία εκείνα τα οποία είτε είχαν περιέλθει σε γνώση της φορολογικής αρχής εντός της πενταετίας και αγνοήθηκαν ή δεν ελήφθησαν προσηκόντως υπόψη από αυτήν, είτε η φορολογική αρχή όφειλε να έχει λάβει γνώση τους, εντός της ίδιας πενταετίας, εάν είχε επιδείξει τη δέουσα επιμέλεια, ήτοι εάν είχε λάβει τα προσήκοντα μέτρα ελέγχου και έρευνας, που προβλέπονται στο νόμο.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί έπρεπε να έχουν ελεγχθεί προ πολλού, αφού ήταν στη διάθεση των ελεγκτικών υπηρεσιών κι ως εκ τούτου η παραγραφή όλων αυτών των υποθέσεων πρέπει να είναι 5ετής και όχι 10ετής.
Τι γίνεται με τις εκκρεμείς υποθέσεις;
Η εγκύκλιος- κατ’ έφαρμογήν της απόφασης του ΣτΕ- ξεκαθαρίζει ότι οι πληροφορίες που έχουν περιέλθει στη Φορολογική Διοίκηση από την αλλοδαπή (όπως π.χ. τα χρηματοοικονομικά προϊόντα, λοιπές κινητές αξίες, διαφορές χαρτοφυλακίου, τραπεζικές κινήσεις, διαφορές υπολοίπων λογαριασμών), συνιστούν συμπληρωματικά στοιχεία, εφόσον, αφενός, η Φορολογική Διοίκηση αποδεδειγμένα δεν είχε και δικαιολογημένα δεν μπορούσε να τις έχει υπόψη της κατά την αρχική πενταετή προθεσμία παραγραφής, και, αφετέρου, διαπιστώνεται από τον έλεγχο μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη με βάση τα στοιχεία αυτά. Συντρέχουν αυτές οι προϋποθέσεις για τη λίστα των εμβασμάτων; Όχι.
Όπως σημειώνει η εγκύκλιος, δεν θεωρείται πληροφορία από την αλλοδαπή και ως εκ τούτου δε συνιστά συμπληρωματικό στοιχείο, η πληροφορία, η οποία περιέρχεται σε γνώση της φορολογικής αρχής μέσω της επεξεργασίας του ημεδαπού τραπεζικού λογαριασμού ή από στοιχεία που προσκομίζει ο φορολογούμενος κατά την επεξεργασία του ημεδαπού τραπεζικού λογαριασμού και αφορούν τις ως άνω πληροφορίες (χρηματοοικονομικά προϊόντα κ.λπ.). Και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, σε ποιες υποθέσεις αφορά η παραπάνω οδηγία, ορίζεται ρητώς ότι τέτοια είναι η περίπτωση ύπαρξης τραπεζικού λογαριασμού αλλοδαπής που τροφοδοτήθηκε από λογαριασμούς της ημεδαπής (εξερχόμενο έμβασμα) ή τροφοδότησε λογαριασμούς της ημεδαπής (εισερχόμενο έμβασμα).
Συμπερασματικά, όσες υποθέσεις εμβασμάτων ελέγχονται και αφορούν σε χρήσεις προ του 2011 (η χρήση αυτή παραγράφεται στο τέλος Δεκεμβρίου), πρέπει να μπουν στο αρχείο, εφόσον τα στοιχεία που έχουν έρθει από λογαριασμούς του εξωτερικού, αφορούν σε εμβάσματα από τραπεζικούς λογαριασμούς της Ελλάδας, οι οποίοι κατά το ΣτΕ βρίσκονταν πάντα στη διάθεση των ελεγκτικών Αρχών.
Επί της ουσίας, ουδείς μπορεί να κλαίει πάνω από το χυμένο γάλα ήτοι την αρχειοθέτηση δεκάδων ή εκατοντάδων υποθέσεων, ενδεχομένως πολύ μεγάλης φοροδιαφυγής, καθώς όπως γνωρίζουν και οι «πέτρες», η επί έτη αδυναμία ή αδιαφορία του υπουργείου Οικονομικών να προχωρήσει συντεταγμένα και οργανωμένα, σε ελέγχους ακόμα και στα βασικά- όπως οι κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών- ήταν μαθηματικό βέβαιο ότι θα οδηγούσε στο σημερινό «ναυάγιο».
