Από πέρυσι έχει εξαγγελθεί η ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς
Του Νίκου Ρογκάκου
Από τα μέσα Δεκεμβρίου του 2015 το οικονομικό επιτελείο είχε ανακοινώσει ότι μαζί με την προστασία από τους πλειστηριασμούς α' κατοικίας για χρέη στις τράπεζες θα προστάτευε και την α' κατοικία για χρέη προς το δημόσιο, όμως μέχρι σήμερα σχεδόν έναν χρόνο μετά, τη εξαγγελία της αυτήν δεν την έχει κάνει πράξη.
Τότε λοιπόν, στις 15 Δεκεμβρίου και μάλιστα μετά από ιδιαίτερα επίπονες διαπραγματεύσεις με την τρόικα κατάφεραν τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης να περάσουν το πλαίσιο προστασίας για την πρώτη κατοικία για χρέη των πολιτών προς τις τράπεζες, προβλέποντας εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, που περιόριζαν επί της ουσίας την «ομπρέλα» του νόμου Κατσέλη σε νοικοκυριά που κατά τεκμήριο αδυνατούν ή δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
Τότε, λοιπόν, το υπουργείο Οικονομικών αισθάνθηκε την ανάγκη να προαναγγείλει ανάλογο προστατευτικό πλαίσιο και για όσους χρωστάνε σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έγινε ως σήμερα, παρά το ότι στην ίδια ανακοίνωση το υπουργείο αναγνώριζε ότι η πρώτη κατοικία είναι εκτεθειμένη λόγω των διατάξεων του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.
Η τότε απόφαση
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αθήνα, 16 Δεκεμβρίου 2015
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Προστασία πρώτης κατοικίας από χρέη προς το Δημόσιο
Με αφορμή την έναρξη διαδικασιών κατάσχεσης (λόγω των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης, που από 1.11.2015 έχουν τεθεί ξανά σε εφαρμογή), το Υπουργείο Οικονομικών τονίζει ότι:
1) Η πολιτική βούληση της Κυβέρνησης επί του συγκεκριμένου ζητήματος αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στη νομοθεσία που αφορά τα «κόκκινα» δάνεια προς τις τράπεζες και ψηφίστηκε την Τρίτη 15.12.2015, από την ελληνική Βουλή στο νομοσχέδιο με τίτλο Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, Μισθολογικές ρυθμίσεις και άλλες επείγουσες διατάξεις εφαρμογής της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων’’. Πολιτική μας είναι η προστασία της πρώτης κατοικίας, με σαφή εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
2) Το ίδιο θεσμικό πλαίσιο θα ισχύσει (με νομοθετική ρύθμιση που θα κατατεθεί άμεσα), για τα χρέη προς το Δημόσιο ώστε να προστατευτεί η πρώτη κατοικία.
3) Τα όσα ισχύουν αυτή τη στιγμή, βασίζονται στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο για την είσπραξη χρεών προς το Δημόσιο, το οποίο νομοθετήθηκε πριν το 2015.
Αβλεψία της Κυβέρνησης ή ΟΧΙ των Θεσμών ;
Από τότε μέχρι και τώρα που ανέκυψε εκ νέου το θέμα και μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς η ελληνική κυβέρνηση ουδέποτε επανέφερε το θέμα ή ακόμη χειρότερα ίσως να υπήρξε αυστηρό βέτο των δανειστών ! Όμως ούτε η Ελλάδα το έφερε στο φως αλλά ούτε καν νύξη δεν υπήρξε, ούτε από το στρατόπεδο των δανειστών υπήρξαν πληροφορίες για το ότι τέθηκε στο τραπέζι. Άλλωστε και στα επίσημα κείμενα της Κομισιόν και του ΔΝΤ δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά.
... και δικαστικές αποφάσεις που αφοπλίζουν το Δημόσιο
Η προστασία της α' κατοικίας έναντι κάθε απαιτήσεις του δημοσίου έχει δύο ιδιομορφίες.
1.Οφειλές που μπαίνουν σε ρύθμιση κατά τεκμήριο «αφοπλίζουν» τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης άρα δεν συντρέχουν κατά ανάγκη οι προϋποθέσεις εφαρμογής ανάλογου πλαισίου με αυτό που ισχύει για χρέη προς τις τράπεζες, παρά μόνο για ακραίες περιπτώσεις, αδυνατίζοντας έτσι την επιχειρηματολογία της ελληνικής πλευράς.
2.Υπάρχουν ήδη δικαστικές αποφάσεις, όπως η 105/2012 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία ακύρωσε πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας για χρέη προς το Δημόσιο, λόγω των πολύ χαμηλών εισοδημάτων του οφειλέτη, θεωρώντας ότι «η έκδοση του ένδικου προγράμματος έλαβε χώρα καθ’ υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας του Δημοσίου, με δεδομένο ότι το εκτιθέμενο σε πλειστηριασμό ακίνητο αποτελούσε τη μοναδική κατοικία του φορολογούμενου».
Θα προχωρήσει η ρύθμιση έστω και .... μονομερώς ;
Εδώ γεννάται αβίαστα ένα ερώτημα. Αν η Κυβέρνηση θα προχωρήσει την ρύθμιση ακόμη και χωρίς την έγκριση των θεσμών ή όχι. Βέβαια συμφώνα με το Μνημόνιο δεν μπορεί να γίνει ρύθμιση χωρίς την σύμφωνη γνώμη των δανειστών, άρα εναπόκειται στην ελληνική πλευρά να πείσει με επιχειρήματα τους δανειστές ότι η ρύθμιση είναι όχι μόνο αναγκαία, αλλά και απαραίτητη για την ελληνική κοινωνία, που στενάζει 7 χρόνια από τα σκληρά μέτρα που της έχουν επιβληθεί.
