Η «συμφωνία των 9 μηνών» για το χρέος που προτείνει η Αθήνα

Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης βρίσκονται διάφορα σενάρια για να βγει από το τέλμα η διαβούλευση, όμως αυτό στο οποίο εστιάζει η ελληνική πλευρά, αυτό που περιλαμβάνεται στο 9μηνου ορίζοντα σχέδιο που έχει προτείνει η Αθήνα στους δανειστές, φέρνει μια «ενδιάμεση συμφωνία», με την οποία ξεπερνιέται και ο «σκόπελος» της διευθέτησης του χρέους.

Πώς θα γίνει αυτό; «Βγάζοντας εκτός κάδρου» τον εταίρο που έχει …στυλώσει τα πόδια, μπλοκάροντας την διαπραγμάτευση, δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το …κλειδί λέγεται «ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης» και για να υπάρξει πρέπει να δεχθούν, πέραν των δανειστών, όλα τα μέλη της Κυβέρνησης και παράλληλα να πειστούν οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων ό,τι αξίζει για το «όφελος» από μια τέτοια συμφωνία να υλοποιηθούν κάποια από τα επώδυνα μέτρα που προτείνουν οι δανειστές.

Το ελληνικό σχέδιο έχει βάθος εννέα μηνών, για να φθάνει ως τον Μάρτιο του 2016, οπότε λήγει το πρόγραμμα βοήθειας από το ΔΝΤ και έχει να κάνει με το «ταμειακό ισοζύγιο» της συμφωνίας, κυρίως με την κάλυψη των υποχρεώσεων της χώρας προς τους δανειστές της.

Στο επίμαχο διάστημα αυτές ανέρχονται σε 1,6 δις τον Ιούνιο, 4 δις ευρώ τον Ιούλιο και 3,2 δις τον Αύγουστο, ενώ ακολουθούν δόσεις μόνο προς το ΔΝΤ ύψους 1,6 δις τον Σεπτέμβριο, 450 εκατομμυρίων τον Οκτώβριο και 1,2 δις τον Δεκέμβριο, 450 εκατομμυρίων τον Ιανουάριο και 900 εκατομμυρίων ευρώ τον Μάρτιο του 2016.

Συνολικά δηλαδή οι οφειλές ως τον Μάρτιο του 2016 στους δανειστές είναι 13,4 δις ευρώ. Μια υπογραφή αυτής της ενδιάμεσης συμφωνίας, με ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης, θα αποδώσει στην Ελλάδα σημαντικά περισσότερα, ήτοι 20 δις ευρώ. Αυτά είναι τα 10,9 δις του ΤΧΣ, τα 7,2 δις των καθυστερούμενων δόσεων και άλλα 1,9 δις ευρώ της επιστροφής από τις κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης των περσινών κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν.

Η χώρα έχει και να ανανεώσει άλλα περίπου 15 δις σε έντοκα γραμμάτια, κάτι που θα είναι ευκολότερο, καθώς θα αποκατασταθεί και η ροή ρευστότητας από την ΕΚΤ, συνολικά δηλαδή το ισοζύγιο, το ταμείο θα είναι υπέρ της Ελλάδας.  

Αυτό σημαίνει ότι η χώρα διασφαλίζει την πληρωμή όλων των δόσεων προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέχρι το τέλος του προγράμματος, βγάζοντας το έτσι ουσιαστικά εκτός διαπραγμάτευσης και αφήνοντας χρόνο και κυρίως ελεύθερο χώρο στην Ελλάδα και τους Ευρωπαίους πια εταίρους και μόνο, να διαπραγματευθούν την διευθέτηση του χρέους, μέσω της οποίας, αφού συμφωνηθεί, μπορεί να επέλθει και ελάφρυνση των σκληρών μέτρων που θα έχουν υιοθετηθεί για να κλείσει η πέμπτη αξιολόγηση.

Αυτός είναι ο βασικός άξονας των επιδιώξεων της Κυβέρνησης σε αυτό το «μπρα ντε φερ» με τους δανειστές, κι αυτό που μένει να φανεί είναι κατά πόσον θα μπορέσει η Κυβέρνηση να πείσει όσους πρέπει υπέρ αυτού του σχεδίου, όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας.